Kickboxing
کیکبوکسینگ ترکیبی از ورزشهای بوکس و کاراته است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی می‌باشد که ۴۳ سال از تولد آن می‌گذرد. به‌طورکلی هدف از تمرینات کیکبوکسینگ دفاع از خود، به دست آوردن آمادگی جسمانی است.
تاریخچه
ریشهٔ اصلی کیک بوکسینگ به ۲۰۰۰ سال پیش در آسیا بر می‌گردد. کیک بوکسینگ ژاپنی در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی ایجاد و رقابت‌های آن از همان دهه شروع شد. بنیان‌گذاران آن اوسامو ناگوچی و تاتسو یامادا می‌باشند. کیک بوکسینگ آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ میلادی به وجود آمد. بنیان‌گذاران کیک بوکسینگ در غرب «جو لوئیس»، «بیل والاس»، «جف اسمیت» و «جری بیزلی» در سال ۱۹۷۰ می‌باشند. کیک بوکسینگ را می‌توان ورزش رزمی تلفیقی دانست که در آن از روش‌های رشته‌های مختلف رزمی استفاده شده‌است.
نام‌گذاری
اصطلاح کیک بوکسینگ به وسیله اوسامو ناگوچی ژاپنی برای نام‌گذاری رشته‌ای رزمی که از موای تای و کاراته و از بوکس و تکواندو الهام گرفته شده بود استفاده شد. او این رشته را در سال ۱۹۵۸ معرفی کرد. کیک بوکسینگ در واقع از دو قسمت (کیک = ضربه پا) و (بوکسینگ = مشت زدن) تشکیل شده که تکنیک‌های اصلی آن هم در مشت و ضربه پا می‌باشند.
روش مبارزه
مسابقات در یک زمین مربع (رینگ) حداقل 490 در 490 سانتیمتر و حداکثر 610 در 610 سانتیمترمربع است که با طناب محصور شده برگزار می‌گردد. زمان مسابقه معمولاً سه راند سه دقیق‌ای می‌باشد که ورزشکاران بین هر راند یک دقیقه استراحت می‌کنند. هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل می‌شود؛ و در هر راند سه قاضی به مبارزان امتیاز می‌دهند.
کیک بوکسینگ مانند تمام رشته‌های رزمی دارای کمربند و دان می‌باشد. این ورزش داخل رینگ یا قفس برگزار می‌شود و گرفتن حریف در مسابقه خطا است (به استثاء MMA ) و بیش از سه خطا در طول مسابقه باعث بازنده شده مبارز (فایتر ) می‌گردد. در مسابقه یک داور وسط , سه داور کنار و یک قاضی وجود دارد. در بعضی از مسابقات زمان مسابقه ۲راند ۲ دقیقه‌ای است.
ضربات مشت به سر حریف دارای ۱ امتیاز و ضربات پا به سر دارای ۲ امتیاز می‌باشد. هم چنین ضربات پایی که به صورت چرخشی اجرا شوند و به سر حریف اصابت کنند ۳ امتیاز دارند. اجرای ضربات چرخشی معمولاً توانایی زیادی می‌خواهد و در واقع یک نوع حرکت ریسکی است، به همین دلیل این گونه ضربه‌ها کمتر اجرا می‌شود
